De dag beginnen met een in memoriam is natuurlijk niet zo leuk, maar het is maar symbolisch. Een klein dankgebed aan Kris Van Steen is hier wel op zijn plaats. Na jarenlang verslaggever te zijn geweest, is hij er helaas nu niet bij. Het is dus een andere nederige dienaar die hier tracht als hobbieist de wedervaren inde Alpen te beschrijven.

Meteen beginnen we al met een primeur. Dag 0. Dag 0 was op zich al de moeite waard. Het is de dag waarop we reizen. Net zoals andere jaren begint de dag vroeg. Om 5u wordt er afgesproken aan het station in Bornem. Iedereen paraat, behalve 2 rode duivel supporters die reeds de vorige dag richting Lyon waren vertrokken om de nu al legendarische eerste match vban on Nationaal team mee te maken op het EK. Fredje en Markske hebben niet alleen gesupporterd, tegen wil en dank hebben ze de zondag voor de match nog een trainingsrit ingelast. Voor Fredje de iedeale en mogelijks ook enige mogelijkheid om zich toch eneigszins voor te bereide”n op een Alpenrit. De heuveltje rond Lyon en de afstanden tot de camping waar enkele bevriende Belgen zich ophielden bleek echter toch verder dan verwacht.  Niet getreurd, gelukkig was er na supporteren voor de Duitsers op Zondag een vriendelijke en bevriende Belg die taxi wou spelen om de 2 companen na een zware rit thuis te krijgen.

Groot was onze verbazing toen we tijdens onze heenrit enkele foto’s van Markske te zien kregen. Het aanschouwen van zijn duidelijk gehavende gezicht was meteen onderdwerp van de wildste speculaties. Gaande van enkele (nu niet nader te beschrijven) sexuele uitspattingen, tot en met ene vechtpartij met de goedlachse Italianen of een betoging tegen de nieuwe Franse arbeidswet. We hebben er het raden naar en het moet gezegd, de uitlag achteraf van Markske zelf leek wel heel vaag om enige gerustheid te scheppen. De acht hechtingen bleken het gevolg van een kwalijke (bloeddruk) val op het WC waarna hij, na een tweede maal tegen de vlakte te zijn gegaan, gehecht werd door een goedlachse neger die hem vriendelijk maar met aandrang verzocht om in het vervolg toch op te letten tijdens nachtelijke WC bezoekjes.

 Niet getreurd, iedereen kwam uiteindelijk veilig aan in de Chalet in Allemont. Voor het eerst een andere locatie maar door iedereen goed bevonden. Snel werd een eet en een bargedeelte ingericht zodat elk lid van Den Bellys zich onmiddellijk in één van beide lokaties thuisvoelde.

Na een heerlijk maal bereid door Serge en zijn eega, waren we blij dat we ons bedje konden opzoeken.

 Dag 1:

 De weergoden waren ons, volgens de voorspellingen dit jaar minder goed gezind. Na het ongelofelijke ontbijt, nu bereid  door een team van 5 topkoks onder leiding van een welgemutse Piet Huysentruyt, werd ene crisisvergadering gehouden.

Na beraadslaging door de wedstrijdleiding en de sportdirecteur werd beslist om de start met 1 uur uit te stellen. Dit was natuurlijk niet naar de zin van enkele renners die gepiekt en geprepareerd waren naar de het normale startuur. De adelaar van Puus kreeg het danig op de zenuwen dat hij nerveus op en neer fladderde en zelf even vreesde dat de rit niet zou doorgaan. Daar ging zijn ver doorgedreven voorbereiding waarop hij reeds enkele keren bewezen had in topvorm te zijn. Ondertussen was er wel meer tijd voor Carl Bertele om interviews af te nemen van alle protagonisten en zo een goed beeld te krijgen van de hoofdrolspelers van de komende editie. Deze beelden worden nog verder gemonteerd en zullen later beschikbaar zijn.

Gelukkig voor velen klaarde het inderdaad uit. Om 11 u vertrokken we voor onze rit. Rustig naar het kerkje en daarna met Geert en Johan op kop tegen een gezapig tempo richting >Bourg D’oisans. Geen probleem tot daar aan toe.

Eens de start gegeven, alle teugels los. DE favorieten onmiddellijk naar voor. Het zonnetje kwam er door. De klim kende een redelijk voorspelbaar verloop. Enkele uitschieters zeker het vermelden waard. De mannen van de B ploeg, hadden duidelijk goed getraind. Joke heeft zijn Pantani status alle eer aan gedaan en gelukkig dat de Johan (die ook deels van de B ploeg is) toch zijn ervaring heft gebruikt  en vlotjes zijn achterstand inhaalde. Zijn pupil, en eerstejaars, Kriske had goed geluisterd. Ook hij bleek over de juiste benen te beschikken en haalde bij zijn eerste deelname een 7^de plaats. De derde man van de B ploeg (Nico Vergauwen) heeft er alles aan gedaan om zijn schoonbroer achter hem te houden. Dit is uiteindelijk gelukt maar hij is nog nooit zo diep geweest. De strijd voor de top drie lag open en iedereen verwachte veel van Ivan De Vadder die toch vele kilometers had getraind. Mogelijk lag zijn piek op het verkeerde moment, dit jaar. Hij heeft prachtig gepresteerd in de Ronde Van Vlaanderen maar mogelijk heeft dit hem toch parten gespeeld bij deze editie van de Alp. Iedereen plaatste Ivan op een tweede plaats maar uiteindelijk werd het toch een stevige derde en een eerste Podium voor Ivan. Markske, zelf met de nodige draadjes was niet te stuiten. Den Draad werd weer vlot eerste onder het uur. Bruno vervolledigde het podium in een bleke wedstrijd.

Den adelaar eindigde op een fantastische vierde plaats. Jochen en Spie volgden (tot grote teleurstelling van de meeste bookmakers, die duidelijk hadden gehoord dat zij gezworen hadden den adelaar achter zich zouden laten.

Daarna Krikke en Johan gevolgd door Nico en Igor. In de achterhoede was het moeilijk volgen. Opgevers, voet aan de grond en volhouders. Franky Flits heeft bij zij  tweede deelname nog niet kunnen bevestigen maar is toch dicht bij de top geweest. Helaas terwijl de Hollanders uitkijken naar bocht 7 sneuvelde hij in bocht 8. Lex, als halve Afrikaan met weinig voorbereiding zette even voet aan grond in bocht 3 maar fietste dan gezwind naar boven tegen 4 per uur. Backero kent ook veel van  Afrika. Ongelofelijk dat wat die halve afrikanen met weinig voorbereiding kunnen. De nummer 2 van de B-ploeg ontgoochelde niet. Zijn klimmersbenen zijn  waarschijnlijk tijdens de voorbereiding op een andere manier getraind, het heeft alleszins resultaat. Een knappe 12^de plaats.  Patje is zoals steeds één van de verrassingen. Terwijl iedereen twijfelt aan zijn inzet en moed om vol te houden, kwam hij toch weer boven als derde echte man van de B ploeg. Gehijg en gepuf maakt deel uit van het ritueel, maar na een halve liter was hij weer helemaal top.

Het was nu wachten op Fred. Het was nu wachten op Fred, het was nu wachten op Fred, het was nu wachten op Fred.

Fredje had misschien niet de” beste voorbereiding gehad maar slaagde er toch in om binnen de 3 uur de top te bereiken. Te laat voor het interview van Vive lke Velo maar op tijd voor de afdaling.

Interviews werden nog afgenomen en het beeldmateriaal is later beschikbaar. Ook Johan Boskamp was van de partij.

Een afdaling een Leffe van  het vat en nog voor de echte vedetten een klim naar Vaujany maakten de dag kompleet.

Een prachtig diner in het stemmige La Cure sloot de dag af. Nu op tijd in bed en klaar voor de volgende dag !!! Tomorrow is another day.

Op naar dag 2. Slaapwel.